Kontrola zanieczyszczenia i usuwanie LZO

Czym są LZO?

LZO to lotne związki organiczne. W temperaturze pokojowej chemikalia znajdujące się w powietrzu tworzą opary. Substancje organiczne zawierają molekuły węgla. Do lotnych związków organicznych należą przemysłowe substancje chemiczne, rozpuszczalniki, alkohole, a nawet benzyna. Pod wpływem promieni słonecznych LZO tworzą ozon atmosferyczny lub smog.

Czym jest zeolit?

Zeolit jest minerałem występującym w przyrodzie w formie kryształów. Naturalny zeolit składa się z uwodnionego krzemianu glinu zawierającego sód, wapń, potas lub bar.
Naturalny zeolit jest hydrofilowy (ma skłonność do łączenia się z wodą), dzięki czemu łatwo ją adsorbuje i desorbuje. Opracowano także zeolity syntetyczne do zastosowań komercyjnych. Stworzono ponad 70 rodzajów zeolitów syntetycznych.
Hydrofobowy zeolit jest kryształem nieorganicznym, o właściwościach adsorpcji LZO. Zeolit taki jest stabilnym kryształem. Właściwości zeolitu oznaczają, że nie wchodzi on w reakcje chemiczne. Jest on także niepalny nawet w ekstremalnych temperaturach i nie reaguje z silnymi kwasami.

Jak działają zeolity?

Podstawowa struktura molekularna zeolitu to czworościan (piramida) złożona z tlenku krzemu (SiO2). Czworościan ten ma jeden atom krzemu w centrum i tlen w każdym wierzchołku.

Zeolity łączą się, dzieląc ze sobą ten sam atom tlenu. Połączone zeolity tworzą pory. Ich wielkość uzależniona jest od tego, ile molekuł zeolitu łączy się ze sobą Jako kryształ zeolit ma ustaloną strukturę, dlatego każdy rodzaj zeolitu ma specyficznie ustawione molekuły zeolitu. Stąd wielkość porów każdego typu zeolitu jest inna.

Rozmiar związków organicznych decyduje o tym, jaka wielkość porów zeolitu będzie najbardziej odpowiednia do ich adsorpcji. Technologia Munters Zeol wykorzystuje mieszaninę hydrofobowych zeolitów o różnych wielkościach porów. W ten sposób możliwa jest adsorpcja wielu różnych rozpuszczalników organicznych. Adsorpcji przez nasze zeolity ulega większość dostępnych na rynku rozpuszczalników.

LZO są przyciągane i zatrzymywane w porach zeolitu przez słabą siłę przyciągania. (Jest to słaba siła przyciągania powstająca między związkami obojętnymi chemicznie.) LZO pozostają w porach do czasu użycia energii (np. ciepła). Ciepło przezwycięża siłę przyciągania i LZO uwalniają się z zeolitu i przechodzą do powietrza.

Kiedy powietrze zawierające LZO mija molekuły zeolitu, zeolit działa jak filtr odwrócony lub sito molekularne, zatrzymując związki, które jest zdolny adsorbować i umożliwiając zbyt dużym związkom swobodne przemieszczanie się dalej.